/ Animal Farm

15 okt 2015 / 30 okt 2015

De dierentuin is een ruimte vol verbeelding en conflict. Het is een symbool van plezier voor de bezoekers, maar het betekent ook gevangenschap voor dieren. De dierentuin is een symbool van de eenvoud en de wonderen die het moderne leven biedt: hier is een collectie zeldzame dieren van over de hele wereld te aanschouwen. Toch doet het ook denken aan de apocalyptische redding van de Ark van Noach, waarin dieren worden gered die op het punt staan om uit te sterven. De kooien in de dierentuin zinspelen op het gekooide leven van de moderne mens.

Dit perspectief heeft de Taiwanese kunstenaar Ching-hui Chou toegepast in een collectie fotowerken met de naam Animal Farm. Een absurd en eigenaardig arrangement van tijd en ruimte dat de toeschouwer een merkwaardige ervaring oplevert.

Animal Farm is gebaseerd op een vijfjarig fotografieproject, uitgevoerd door een groot team dat kon beschikken over een aanzienlijke financiering. In dit project gebruikt Chou dierentuinen als zijn muzen en als de locatie voor de daadwerkelijke fotografie. Levendige tableaus worden opgezet om het weelderige maar vaak ook verbijsterende leven in de moderne beschaving uit te drukken.

Uitvoering van dit project omvatte een reeks moeizame en complexe taken, zoals het schrijven van projectvoorstellen, het aanvragen van toestemming voor het gebruik van locaties, fondswerving, het casten van acteurs, het voorbereiden van de apparatuur en het produceren van de fotowerken. In de afgelopen twee jaar verblijven Chou en zijn team meerdere malen en voor langere tijd in de dierentuinen Hsinchu en Shoushan om het project gestalte te geven. Er zijn complete theatersets opgebouwd tegen de achtergrond van de dierentuin, waarin acteurs de aan hen toegewezen rollen spelen. Chou plaatst surrealistische theatrale scènes en levensechte ruimtes in de lokale omgeving in kunstmatige omheiningen waarin wilde dieren worden samengebracht en gedomesticeerd. Absurditeit en verdringing worden benadrukt in de manier waarop de kunstenaar mensen samen met dieren plaatst om hen beide als soort te aanschouwen. Het huis lijkt opeens op een kooi, waarin de grens tussen door de mens vervaardigde interieurs en de wildernis vervaagt. Zo wordt een reeks angstaanjagende maar visueel weelderige beelden gevormd die doet denken aan foto’s van theaterstukken gepresenteerd door mens en dier tezamen.

Animal Farm is onder te verdelen in drie thema’s. Het eerste thema is Het Lichamelijk Bestaan, het tweede is De Grens van het Leven en het derde thema wordt vertegenwoordigd door Het Frame van het Sociaal Milieu. De volledige tentoonstelling bevat portretten van acteurs zoals zij eruitzien op het podium, negen epische foto’s in groot formaat die zijn geënsceneerd en geproduceerd in verschillende dierentuinen, plus negen video's van optredens die in de studio en in een centrum voor recycling zijn opgenomen.

Ching-hui Chou werkt met kleurenfilm in 8x10-formaat. Zijn prachtige beelden met verzadigde kleuren geven een visuele kwaliteit weer die het normale zicht overtreft. Gecombineerd met surrealistische scènes en sfeer leidt hij het publiek in de geleidelijke inspectie van alle elementen en details in de beelden, op zoek naar manieren waarop de mysterieuze fotowerken kunnen worden geïnterpreteerd of gekoppeld aan persoonlijke ervaringen.

Chou heeft Hsinchu Zoo en Shoshan Zoo in Koohsiung zo ver gekregen om deze te mogen gebruiken als sets voor zijn project. Hij koos bewust voor de schemering als moment om zijn werk te schieten: als licht en de kleuren wazig worden en de dag overgaat in de nacht is dat volgens de kunstenaar de perfecte temporale equivalent van de afbakening van de overlappende condities van openlijke en verborgen tendensen in de psyche van de mens.

Tijdens het maken van deze zogenaamde "geregisseerd fotografie", groots en theatraal in stijl en bedoeld als vorm van maatschappelijk discours, heeft Chou ook close-ups gemaakt, sympathieke portretten van de individuele karakters op zijn sets. Deze seculiere personages zijn gestileerd in modieuze kleding die eruit ziet alsof ze leven in de jaren '70. Hiermee worden de nostalgische gevoelens van de kunstenaar onthuld voor een bepaald belle époque. Aan de andere contrasteert het herkenbaar in beeld brengen van hun gezichten en houdingen als die van gewone mensen, met de onontkoombare en langzaam verdovende conditie van de hedendaagse sociale en culturele omgeving waarin ze leven. Het project maakt de immateriële frames zichtbaar die ons in al onze stappen in de samenleving begeleiden, waardoor de toeschouwer wordt gedwongen om zijn of haar eigen situatie opnieuw te evalueren, bewust van de beperkingen en peinzend over mogelijkheden om zich aan dit alles te ontworstelen.


Terug naar exposities